Edelblauw II
Vallen en opstaan

In deel II van de Edelblauw-reeks volgen we Sam. Deze kersverse krijger werd na het afronden van zijn monniksopleiding meteen in het diepe gegooid. Er is een grote oorlog uitgebroken en de Koninklijke troepen doen er alles aan om de vijandelijke Schaduwbeweging het hoofd te bieden. Sam en de elite strijders van de Edelblauwe orde komen in een reeks heftige gebeurtenissen terecht die hen tot het uiterste zullen testen. Ondertussen volgen we bakker Jerry in Wildstad die zijn leven probeert te leiden te midden van een bezetting. Zijn doel is om simpelweg te overleven en zijn gezin te verzorgen, tot er een mysterieuze klant binnenkomt. 'Edelblauw II' is een spannende voortzetting van het verhaal dat zich voltrekt in het Koninkrijk der Hooghelanden.

Martijn Kalkhoven (1989) is in het dagelijks leven werkzaam als medisch hulpverlener op de ambulance. Naast schrijven en tekenen houdt hij ervan om net als de hoofdpersoon van Edelblauw zijn grenzen te verleggen. Zo loopt hij regelmatig ultramarathons en blijft hij zichzelf fysiek en mentaal uitdagen.

“Dames en heren, met mijn hulp zullen jullie machtiger worden dan ooit tevoren. Aanschouw!” zei Sirkana met zijn zware stem. Het publiek werd weer muisstil, terwijl de rechterhand van Sirkana het lichaam van de vrouw aanraakte. Hij legde zijn hand op haar borstkas, terwijl hij zijn staf stevig vasthield in zijn linkerhand. Jerry hoorde dat Sirkana een aantal zinnen opnoemde, hij kon het niet verstaan, het leek haast een andere taal. Het waren zeker tien zinnen die Sirkana fluisterde, het publiek stond met grote ogen te kijken naar het tafereel. De staf van Sirkana begon te gloeien, er kwam ook warmte vanaf. Jerry voelde de gloed op zijn wangen. Wat had dit te betekenen? Jerry had het voorgevoel dat er iets duisters aan de gang was. Hij keek nog eens goed naar het lichaam van de dode vrouw. Zag hij het nou goed? Zag hij nou een ademhaling? Haar lichaam schokte hevig en plots kreeg de vrouw kleur. Haar witte huid werd langzaam roze en tot ieders verbazing begon ze af en toe een ademteug te nemen. Sirkana ging door met zinnen opnoemen. De staf gloeide sterker en sterker, tot hij plots zijn hand van haar afhaalde en een stap naar achteren deed. De gloed was weg, de warmte ook. Er waren duizenden ogen op het lichaam van de vrouw gericht. De vrouw deed haar ogen open, ze ging zitten en keek verbaasd om zich heen. Het publiek slaakte kreten van verbazing, alsof ze een wonder hadden zien gebeuren. Jerry keek eens goed in de ogen van de vrouw. Ze leken niet natuurlijk, alsof ze geen ziel meer had. Haar ogen waren dof en haar blonde haren kleurden grijs. De vrouw stond op en leek net zo verbaasd als iedereen op het plein.