Sieb Dijkstra
Keeper met een missie

Vraag een Schot of hij zich een Nederlandse keeper kan herinneren en hij zal de naam Sieb Dijkstra noemen. Als AZ erin geslaagd was Dijkstra van Roda JC over te nemen, hadden Nederlanders hem zich waarschijnlijk ook herinnerd. Dijkstra, een showkeeper met veel lef, verdween naar de Engelse en Schotse Premier League. Bij zijn laatste wedstrijd in Schotland verliet hij het speelveld in zijn onderbroek. De supporters vochten om zijn keeperstenue. In Nederland werd hij keeperstrainer bij Fortuna, waar hij onbedoeld spil werd in een grote keepersrel. Het bijzondere verhaal van een Limburgse jongen die profvoetballer in de Engelse Premier League wilde worden. Over zijn sportieve prestaties, maar ook over de tegenslagen die op zijn pad kwamen en zijn niet- alledaagse beroepen na zijn voetbalcarrière.

Martin Schouman (1959) werkte vijfentwintig jaar als leraar Nederlands in Den Haag. In die tijd schreef hij graag over onderwijs en voetbal. Na zijn loopbaan als docent is hij boeken gaan schrijven. Eerst over zijn belevenissen als docent in het speciaal onderwijs, vervolgens verscheen bij Boekscout zijn roman “Richting Wassenaar” over de oorlogsjaren van zijn grootmoeder. Toen hij twee jaar geleden Sieb Dijkstra interviewde, raakte hij in de ban van de bijzondere loopbaan van deze Limburgse keeper. Dijkstra was aan de andere kant van de Noordzee een cultheld, terwijl wij hem in Nederland veel minder goed kennen. Stof voor een verrassende biografie.

Niet alleen buiten het voetbal hangt Sieb graag de lolbroek uit. Aan het eind van het Zilveren Botter Toernooi in Volendam wordt de keeper van de dag bekend gemaakt. Sieb heeft voor zijn gevoel lekker gekeept. De nul gehouden tegen favoriet PSV en twee penalty’s gestopt. Op het moment dat de speaker de woorden “En beste keeper van het toernooi is geworden….” begint uit te spreken, loopt Sieb voor de gein alvast naar het podium. Terwijl hij zijn handen al uitsteekt om de bokaal in ontvangst te nemen, roept de speaker: ‘Wim de Ron van PSV’. Aan de andere kant van de zaal komt de goalie van PSV, die twee koppen kleiner is, aanlopen. Siebs teammaten liggen in een deuk. Tijdens het Zilveren Botter Toernooi slapen de spelers bij gastgezinnen. De leiding van Roda J.C. vraagt of de gastouders erop toe willen zien dat de jongens op tijd gaan slapen. Op speciale formulieren moet genoteerd worden hoe laat ze naar bed gaan. Sieb en Michel Haan zitten in hetzelfde gastgezin. Met een devoot gezicht gaan de twee heren keurig op tijd naar boven, of het een uitwisseling betreft tussen de katholieke knapenkoren van Volendam en Kerkrade. Vijf minuten later kan een aandachtig toeschouwer in het donkere Volendamse straatje twee jongens uit het raam zien klimmen. De heren hebben een duidelijke missie, want de horecabranche van Volendam moet aan een marktonderzoek onderworpen worden. De volgende ochtend worden hun acteertalenten aangesproken, als er aan het ontbijt gevraagd wordt of ze lekker hebben geslapen. De jongens knikken overtuigend. Voor jonge jongens als Sieb en Michel Haan zijn wedstrijden en toernooien ver van huis uiteraard een uitje. En ze hebben nu eenmaal de leeftijd om zich een beetje baldadig te gedragen tijdens zulke evenementen. In Bulgarije laten ze ook weer een staaltje jongensachtig gedrag zien…