Lux het kleine mannetje
-

Lynn is gek op poppen. Ze heeft er heel veel. Elke pop heeft een naam, eigen kleertjes en een eigen bedje. Van alle poppen is er één waar ze het meest gek op is. Dat is Olleke. Die is altijd bij haar en slaapt bij haar in bed. Maar alle poppen, ook Olleke, kunnen niet bewegen of praten. Daarom droomt ze al jaren van een pop die zelf kan bewegen en praten.
Wanneer ze met haar papa, mama en broertje Twan in Luxemburg op vakantie is en tijdens het wandelen op een bankje uitrusten, ziet ze een klein mannetje in een flits vanuit het bos haar rugzak inklimmen. Alleen Lynn zag het gebeuren. Komt haar grote droom uit? Ze houdt het voor iedereen geheim.

Wil je nog meer te weten komen over Lux het kleine mannetje? Dan kan je hier terecht: https://www.luxhetkleinemannetje.nl/

Jacques Verzijl is zijn hele leven ziekenhuisapotheker geweest. Hij vindt lezen en voorlezen belangrijk en leuk om te doen en las ook zijn eigen kinderen voor uit verschillende kinderboeken. Op een gegeven moment vond hij deze boeken maar saai en ging hij zijn eigen verhalen fantaseren!
Hij werkte pas later zijn verhalen in boekvorm uit, om ook andere kinderen hiervan te laten genieten. Zijn debuutkinderboek De Twee Vergeetachtige Heksen kwam in september 2020 uit waarin zijn zoon de hoofdrol speelt. In mei 2022 verscheen zijn tweede kinderboek De Wandelende Krijtjes. Zijn derde kinderboek Lux het kleine mannetje is nu ook een feit waarin hij Lynns grote droom van het hebben van een levende pop laat uitgekomen en speelt zijn dochter in dit boek de hoofdrol.

‘Zullen we hier even uitrusten?’ vroeg Lynn.
‘Goed idee,’ zeiden de anderen bijna in koor.
Lynn zette haar rugzak op de grond. Ze maakte het koordje aan de bovenkant los en haalde de overgebleven krentenbollen eruit. Er waren er nog vijf, dus meer dan genoeg voor iedereen.
‘Wat slim van jou om die mee te nemen,’ zei mama.
Terwijl ze aan het eten waren, zag Lynn in een flits vanachter een grote eik een klein mannetje tevoorschijn komen. Hij holde in een rechte lijn razendsnel naar de rugzak van Lynn, klom via het bungelende koordje behendig, net zoals een slingeraap dat doet, de rugzak in en toen… Toen gebeurde er niets meer. Het was allemaal binnen één seconde gebeurd, zo snel ging het. Alleen Lynn had het gezien. De anderen niet, anders had ze dat wel gemerkt. Zeker Twan zou dan zijn gaan gillen.
Was er nou echt een klein mannetje in een spijkerbroek en een rode trui haar rugzak in geklommen? Hij was echt heel klein. Lynn dacht dat hij zo’n beetje even groot was als Olleke. Olleke was voor dit soort dingen haar vergelijkingsmateriaal. En waarom was hij in haar rugzak geklommen? Lynn was er zo door overdonderd dat ze niets kon zeggen en ook niet wist wat ze moest doen.

Moest ze:

• dat mannetje uit haar rugzak halen? Maar misschien zou hij haar dan bijten of krabben.
• het papa, mama en Twan vertellen en aan hen vragen wat ze moest doen?
• gewoon niets zeggen, de rugzak dichtmaken en strakjes in haar hotelkamer kijken wat
  voor mannetje het was?

Ze vond het allemaal erg spannend. En er kwamen nog meer vragen in haar op:

• waar zou het mannetje vandaan komen?
• hoe oud zou hij zijn?
• kon hij praten?
• zou hij lief zijn?
• waarom kroop dat mannetje juist in haar rugzak midden in de bossen van Luxemburg?