Samenvatting
Iedereen houdt van dromen, zo ook Famke. Of ze nu droomt over haar gewichtsverlies of over een aquarium met zeepaardjes, haar vrolijke persoonlijkheid komt in ieder geval elke keer weer om de hoek kijken. Er bestaan geen dagelijkse beslommeringen als Famke in de buurt is. Wat zou jij bijvoorbeeld doen als je van je kleinkind een stukje groen uitgeslagen worst krijgt aangeboden? En hoeveel verwarring kan er ontstaan als de hond van je lief net als jij Famke heet? Ooit het gezicht gezien van een dreumes die voor het eerst vis met sambalsaus eet? Dat en meer humoristische verhalen waarin niemand wordt gespaard, vooral Famke zelf niet. Typisch iets voor Famke! Lach, herken en geniet!
Over de auteur
"Ik ben een Friese dame, prettig gestoord en schrijf daarover onder de naam Famke de Vries. Via mijn werk kwam ik in aanraking met het fenomeen ‘blog’ en toen wist ikhet: dit was helemaal mijn ding. Man, wat was dat leuk! Ook het lezen van reacties van fans op de dingen die ik allemaal op internet zette motiveerde mij enorm en om die reden ben ik nooit opgehouden met schrijven. Typisch Famke is ondertussen mijn vierde uitgebrachte boek bij Boekscout."
Inkijk
De deur van de banketzaak stond uitnodigend open en ik besloot lief eens te verrassen met een lekker stukje gebak. Deze banketzaak is beroemd vanwege zijn heerlijke spullen en ach, ik voelde me zo fantastisch goed, de zon scheen (het was droog), hondje was (eindelijk) bij de trimmer, het weekend stond voor de deur, alle reden om blij te zijn en het te gaan vieren.
Ik koos twee verrukkelijke aardbeischelpjes uit en eigenlijk was ik aangenaam verrast door de buitengewoon vriendelijke manier waarop de verkoopster mij hielp. Waarschijnlijk had ze hetzelfde gevoel bij de dag als ik: It’s a beautiful day!
"Zal ik het voor u inpakken?" vroeg ze vriendelijk.
"Ja graag," zei ik.
"Wilt u er ook een extra tasje omheen?"
"Nou, als dat kan graag! Ik ben namelijk nogal een klungel."
De vrouw lachte begrijpend en pakte het zo in dat er niks mee kon gebeuren.
"Zo goed, of zal ik er nog iets extra's om doen?"
Was ze nu hatelijk of vriendelijk? Nee, ze was gewoon erg vriendelijk.
"Ja graag," zei ik weer en zwemmend in zelfkennis zei ik nog eens: "Ik ben nogal een klungel."
De vrouw glimlachte weer en gaf me mijn heerlijke gebak. Goed ingepakt. Zodat er niks mee kon gebeuren.
Terwijl ik vrolijk afscheid nam en de deur uit wilde gaan gebeurde het. Ik struikelde over de drempel en lag op mijn muil. Het tasje lag 50 meter verder. Op zijn kop. Goed ingepakt. Dat dan weer wel.
