Achterkant cover van Het Martelinstituut

Het Martelinstituut

Auteur: Guillaume van den Berg
Uitvoering: Paperback
Genre: Romans

Prijs: € 20 ,50
Verzending: Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd: Twee tot vijf werkdagen vanaf publicatie
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

De middelbare school is het ergste wat je in een gemiddeld westers bestaan kan overkomen. Leraren zijn gek, lui, saai, vies, snappen niet dat je ’t niet snapt of regeren met ijzeren vuist. Routineus raffelen ze hun lesje af of proberen wanhopig orde te houden. Nuancering is zinloos, want in ‘Het Martelinstituut’ gaat het om de beleving van een adolescent. En het feit dat we het hier over twee middelbare scholen aan het einde van de jaren ’60 en begin jaren ’70 van de vorige eeuw hebben, geeft aan dat de mythe van de ‘goeie ouwe tijd’ niet bestaat.

Over de auteur

Guillaume van den Berg (1952) groeide op in Haarlem, Arnhem en Bilthoven. Hij studeerde geschiedenis en was ondermeer werkzaaam als free-lance journalist en communicatie-adviseur. In 2008 debuteerde hij met ‘Neder-Afrika’, een boek over de ervaringen van een groep vrijwilligers in Oeganda. Daarna volgden ‘Help! Word ik werkloos?’ en de gedichtenbundel ‘Ver trekken de treinen.’ ‘Het Martelinstituut’ is zijn vierde boek.

Productinformatie

ISBN: 9789402240818 / 978-94-022-4081-8
Uitgeverij: Boekscout
Verschijning: 17-11-2017
Taal: Nederlands

Genre: Romans

Uitvoering: Paperback
Pagina's: 144
Formaat: A5
Illustraties: Nee

Inkijk

Sommige meisjes hadden niet alleen de volkomen combinatie van kleren aan, ze waren ook nog eens heel mooi. Ze waren eigenlijk een beetje God. Meneer van der Zee had wel eens iets over de Ideeënleer van Plato verteld en dat er mensen in een grot lagen. Die mensen lagen vastgebonden en zagen alleen maar schaduwen. Ze zagen bijvoorbeeld een schaduw van een stoel, maar wisten niet wat een stoel was, omdat ze nog nooit een stoel hadden gezien. Dus omdat ze alleen maar een vage schaduw hadden gezien van een vaag stakerig iets, wisten ze niet wat het was. Het leek ergens op, maar wat? Alleen God wist dat het een stoel was. Zo was het ook met mooie meisjes. Alleen God wist wat verschrikkelijk mooie leuke volmaakte knappe meisjes waren. Alleen God wist wat absolute schoonheid was. Maar Caroline Anderson kwam wel heel dichtbij. Ze was een schaduw van God.

‘Godverdomme wat een lul!’ ‘Niet vloeken!’ riep meneer Den Held.
‘Kloten godverdomme kloten! Kijk dan verdomme Van Bergen! Krijgt-ie een keer een bal en notabene vlak voor z’n voeten, ziet-ie ’t nog niet! Tjezus, door die slomerd gaan we nog verliezen ook.’
Guul zag dat er een bal vlak voor z’n voeten was gerold. Door de zon en de eindeloze verveling in het verre veld was-ie dromerig en slaperig geworden.