Samenvatting
Dit boek gaat over jou en mij, gesymboliseerd door de witte engel op de voorkant van het boek. De witte engel met de prachtige witte vleugels en het glimmende zwaard in haar hand. Heen en weer getrokken en bijna verscheurd tussen en door de krachten van Goed en Kwaad, staat ze nu voor de Hemelpoort: de poort naar Zichzelf.
Het boek gaat over dualiteit en non-dualiteit.
Over sterfelijkheid (hier op aarde) en Eeuwigheid (sereniteit, vrede, oneindige Liefde, Leven, God...).
Over dood en wederopstanding.
Over Diana´s psychotische ervaring in 2007.
Over de auteur
"Ik ben geboren in 1981 en ik woon in Groningen. Daar studeer ik psychologie aan de Open Universiteit. Daarnaast werk ik in de Wereldwinkel en doe ik regelmatig aan sport. Ik ben begonnen met schrijven op mijn achtste en ik heb heel wat verhalen en ook enkele boeken geschreven. Dit is mijn eerste boek dat uitkomt. Het gaat over de ervaring van een psychose, die ik in 2007 heb gehad."
Inkijk
"Ik wil terug naar huis", zei ik, waarna ik opstond en mijn jas pakte.
Dave keek me verbaasd aan. "Naar huis? Nu?"
Ik knikte, en pakte mijn portemonnee, waaruit ik een briefje van vijftig pakte.
"Hier, voor de soep."
Het was geld, materie, en dat was allemaal een illusie.
Diep van binnen wist iedereen dat.
"Ik kan dat niet aannemen", sprak de verbaasde Griekse bediende, en hij haalde wisselgeld uit een eigen portemonnee. Nou, vooruit dan maar. Ik stak het waardeloze stukje materie in mijn zak en liep het restaurant uit.
Diana, schiet op, maak dat je thuis komt nu nu NU! We vinden een andere oplossing!
Ik zette het op een lopen.
"Diana wat doe je nu?"
"Euhm... ik ga even joggen, heb ik zin in."
"Oké." En hij begon naast mij te 'joggen'.
Nog een kilometer, achthonderd meter, zevenhonderdvijftig meter.
Alles om mij heen begon steeds meer op een droom te lijken, of beter gezegd een nachtmerrie. Als kind had ik die ook regelmatig gehad. Dromen, enge dromen, waarin ik in mijn eentje in een donkere wereld van huis naar huis rende en op deuren klopte. Ontheemd, eenzaam, koud... In de huizen in deze dromen was licht, en gezelligheid. Warmte. Nu voelde ik me precies hetzelfde als in die dromen. Ik begon harder te rennen, maar mijn lichaam protesteerde.
"Diana!", riep Dave.
"Ik moet naar huis toe!", hijgde ik. "Ik kan je nu niet uitleggen waarom, maar ik zou het fijn vinden als je met me mee gaat!"
Ik pakte zijn hand, en als in een enge droom sprintten we hand in hand naar huis terwijl het om ons heen steeds donkerder en kouder werd.