Spotlight op Werner von Haeften

De spotlights staan in dit boek op Werner von Haeften, die zeer nauw betrokken was bij de aanslag op Hitler op 20 juli 1944. Uit wat voor gezin kwam hij? Wat was deze charmeur voor persoon? Hoe werd hij gevormd? Hoe leefde hij? Hoe en waarom ontstonden zijn motieven om zo’n belangrijk rol te spelen in het geheime verzet tegen Hitler, terwijl hij de veldtocht tegen Frankrijk gerechtvaardigd vond? Waarom zette hij zijn leven op het spel? Daarom is dit geen verhaal over de historische gebeurtenissen op die 20ste juli 1944. Het gaat in dit boek puur om Werner von Haeften.

"Ik ben geboren in Oudenrijn in 1948 en begon al vroeg met schrijven. Ik heb enkele jaren in het bedrijfsleven gewerkt. Toen ik als communicatiedeskundige aan het Ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij verbonden was, heb ik veel artikelen gepubliceerd. Na 2005 heb ik mij gespecialiseerd in genealogie en familiegeschiedenis. In februari 2012 verscheen mijn boek 'Kasteel Ophemert, heerlijkheid in de Betuwe' bij uitgeverij De Vorl in Kerk Avezaath."

Een tijdlang kabbelde het gesprek voort over de oorlog en de toekomst van Duitsland. Werner nam aanvankelijk nauwelijks deel aan het gesprek. Maar plotseling wendde hij zich tot Bonhoeffer met de vraag of hij Hitler moest neerschieten, omdat hij vlakbij de Führer zou kunnen komen: "Soll ich schießen? Ich kann mit der Waffe ins Führerhauptquartier kommen. Ich weiß, wann und wo die Besprechungen stattfinden. Ich kann mir Zutritt verschaffen." Iedereen schrok vreselijk van Werners vraag aan Bonhoeffer. Deze gaf aan dat Hitler doodschieten op zich eigenlijk niets zou oplossen, want daarna zouden de verhoudingen in Duitsland moeten veranderen. Het land zou op een andere manier geregeerd moeten worden. Bonhoeffer vond het werk van het verzet tegen Hitler belangrijk, als ‘het nadien’ ongelooflijk goed voorbereid zou worden. Werner, die door Zimmermann ten onrechte als een zwakke, zwevende en idealistische persoon werd omschreven, nam geen genoegen met de theoretische benadering van Bonhoeffer, hij vroeg door en ging dieper. Steeds gaf hij aan dat hij als één van de weinigen zou kunnen ingrijpen. Dat hij daarbij mogelijk zelf het leven zou laten, besefte hij, maar dat was voor hem niet zo belangrijk. Bonhoeffer maande Werner tot bezonnenheid, alle complicaties moesten overzien kunnen worden. Niets mocht aan het toeval overgelaten worden. Toen vroeg Werner Bonhoeffer heel direct: "Soll ich....darf ich...?" Bonhoeffer, zelf een fel tegenstander van Hitler, antwoordde dat hij die beslissing niet voor Werner kon nemen. Dat moest hij helemaal zelf doen. Wel betoogde Bonhoeffer dat Werner, wanneer hij zich er schuldig over voelde dat hij een kans voorbij had laten gaan, hij net zo schuldig zou zijn als wanneer hij te lichtzinnig dacht over de gevolgen van een aanslag op Hitler.