Slimpie, de meesterspion

Het konijn Slimpie, geboren op Terschelling, wil spion worden
en dus wil hij naar de konijnenspionnenschool. Al tijdens
zijn opleiding voor spion beleeft Slimpie vele avonturen en
zet hij zich in voor een beter leven voor de dieren.
Slimpie is de hoofdpersoon in dit verhaal maar hij maakt vaak
gebruik van andere dieren om hem te helpen slechte mensen op
hun nummer te zetten. Slimpie wordt als spion vaak ingezet door
de autoriteiten (bijvoorbeeld de politie) om misstanden op te
lossen die mensen lastig vinden of niet kunnen. Zijn drijfveer is de
onrechtvaardigheid tussen het belang van mensen (soms ‘verpakt’
in een ‘slecht’ dier) en de dierenwereld. Natuurlijk leeft Slimpie
in een fantasiewereld maar de onderwerpen komen vaak uit de
werkelijkheid. Dat geeft het boek zowel een avontuurlijke kant met
(natuurlijk) veel technische oplossingen voor zijn werk als spion
als ook een wenk naar onze manier waarop wij met dieren omgaan.

Jaap Musch groeide op met het idee dat hij timmerman wilde worden. Hij
werd echter instrumentmaker aan het scheikundig laboratorium van de Vrije
Universiteit. Naast zijn technische kennis en vaardigheden had hij twee grote passies: James Bondfilms kijken en Helikopters! Toen Jaap trouwde en er kinderen kwamen vond hij het fijn om de dochters voor het slapen gaan een verhaaltje te vertellen. Eerst over kabouters en natuurlijk over een gevaarlijke heks om het spannend te maken. Later over een jongen met een hond die allerlei avonturen beleefde. Toen zijn
dochters wat groter werden kwam een zeer slim konijn in beeld dat spion wilde
worden. Toen de dochters het ouderlijk huis verlieten en zelf een gezin stichtten
raadden zij hem aan de verhalen van vroeger op te schrijven. En Judith, zijn oudste
dochter, heeft alle illustraties gemaakt. En daar is hij natuurlijk erg trots op!
Zo ontstond dit boek.

De zon zakte langzaam weg achter de duinen, het ging schemeren. Slimpie had al een flink stuk van de omgeving van de konijnenspionnenschool verkend en diverse konijnenholen gezien. Maar wat veel leuker was, Slimpie merkte dat hij in de gaten gehouden werd door één van de leerling spionnen. Die stond verdekt opgesteld om te kijken wat er op het terrein van de spionnenschool gebeurde.
In de buurt was een open plek met konijnenholletjes, daar zaten konijnen met elkaar te babbelen. Slimpie vroeg of hij er bij mocht komen en stelde zich voor.
Hij vertelde dat hij van Terschelling kwam. Er werd druk gemompeld en je kon zien dat ze met bewondering naar hem keken.
“Dat is ver weg,” zei een van de grote konijnen.
Een konijn dat op wacht stond hipte weg en verdween via een geheime ingang in de spionnenschool. Hij gaf het wachtwoord en werd binnengelaten bij het hoofd van de school. Daar vertelde hij wat Slimpie had gezegd.
Het hoofd van de school dacht even na, was nieuwsgierig en besloot Slimpie uit te nodigen voor een gesprek. Hij zag wel wat in zo’n konijn.
Dezelfde avond zat Slimpie bij het hoofd van de school te praten over zijn dromen om spion te worden.