Hier woonde en werkte…
Gevelstenen en plaquettes in Amsterdam en elders van onder anderen Willem Elsschot, Miep Diekmann, Edgar Cairo, Aletta Jacobs en Theo Thijssen

Waar stond de laatste woning van Rembrandt? Waarom werkte Mondriaan op een zolder in de Pijp? Wanneer en waar werd Spinoza geboren? Waar schreef Theo Thijssen over Kees de jongen? Waar speelden Cuby and the Blizzards? Wie heeft het ‘hopje’ uitgevonden? Dit is maar een aantal vragen die in dit boek aan de orde komen. Invalshoek zijn gevelstenen en plaquettes met vermeldingen als 'Hier woonde en werkte', 'In dit huis werd geboren' en dan de naam van een bekend of minder bekend persoon. Negentig stukjes met informatie over de persoon die op de gevel vermeld wordt, met anekdotes en af en toe ook een persoonlijke en kritische noot.

Hans Huijboom is historicus. Hij is geboren in Rotterdam, getogen in Amsterdam. Hij was van 1985 tot 2010 als geschiedenisleraar verbonden aan het Alkwin Kollege in Uithoorn. Op dit moment geeft hij als vrijwilliger Nederlands aan anderstaligen en begeleidt hij nieuwkomers bij inburgering. In 1984 was hij co-auteur van de wandelgids Te voet Amsterdam uit. Daarna heeft hij een aantal artikelen geschreven op het gebied van wandelen en geschiedenis. Enkele van die artikelen zijn gebundeld, aangevuld met nieuwe teksten, in boeken met als titel Lichtvoetig & Loodzwaar, Bloed, Zweet & Paden, Doorgaand of doodlopend? en Zo ver zo voet.

Hier woonde en werkte… dat wil zeggen tot zijn elfde, Hugo de Groot, Oude Langendijk, Delft. Toen ging hij namelijk in Leiden studeren. Zijn vader was burgemeester van Delft. In Leiden bleek al snel dat hij erg begaafd was, hij leerde zonder enige moeite Grieks en Latijn, schreef met het grootste gemak Latijnse teksten. Hij ontwikkelde zich zodoende tot humanistisch geleerde en werd zelfs gezien als de nieuwe Erasmus. “Le miracle de la Hollande”, noemde de Franse koning hem. Een ‘wonderkind’ stond in het geschiedenisboek op de lagere school. Toen je zelf op het gymnasium Grieks en Latijn kreeg, had je de grootste moeite met die talen. ’s Avonds zat je op je onverwarmde kamertje te ploeteren op de vertaling van de paar zinnetjes die je als huiswerk op had gekregen. Als humanistisch geleerde was Hugo de Groot uiteraard heel veelzijdig. Hij schreef verhandelingen op theologisch, historisch en juridisch gebied. Wat dat laatste betreft is hij vooral bekend om zijn Mare liberum (Over de vrije vaart op zee) en De iure belli ac pacis, (Over het recht van oorlog en vrede), dat de grondslag legde voor het oorlogs- en volkenrecht. Wanneer heeft een staat of vorst het recht de oorlog te verklaren? Hij vatte eigenlijk samen wat er in klassieke teksten te vinden was. Een staat of vorst is volgens hem gerechtigd geweld te gebruiken als er sprake is van zelfverdediging, of om land of goederen die zijn ontnomen, terug te krijgen. Ook de Romeinen begonnen nooit zo maar een oorlog, er was altijd wel een aanleiding, of ze zochten er een. Ze werden door andere volken benadeeld of bedreigd en moesten daarom wel in actie komen. Een actueel probleem, denk aan Poetins toespraak begin 2022: Kiev heeft agressieve bedoelingen, dus we moeten ingrijpen, we hebben geen keuze.