Stil ijs

Op de Zuidpool doen enkele wetenschappers een belangrijke, maar uiterst dodelijke vondst. Het contact met het thuisfront is echter verbroken en ze verdwijnen van de radar. Jaren later vinden vier vrienden tijdens een avonturentocht de wetenschappelijke basis terug. De belangrijke ontdekking vindt echter ook zijn weg naar de bewoonde wereld en dat blijft niet zonder gevolgen.

Jilly Olivier woont met haar man en twee zoontjes in Roeselare. Ze is graag creatief bezig en dat uit zich in taarten decoreren en verhalen schrijven. Wat begon met korte kinderverhaaltjes, eindigde in 2019 met een eerste volwaardige thriller 'Onvoltooid Verleden Tijd', die bovendien bekroond werd met de Publieksprijs Boekgoud in de categorie thrillers. Een prijs die overigens ook gewonnen werd met haar tweede thriller 'Als sneeuw voor de dood'.

Mason stopt op grote afstand van het gevaarte. De anderen komen bij hem staan, behalve Emma, die halverwege gestopt is. ‘Wel, Emma, vastgevroren misschien?’ vraagt Quinn. ‘Het fototoestel! Ik vind het fototoestel niet meer!’ ‘Dat zit toch niet in jouw rugzak, maar in die van Amber?’ Amber kijkt verwonderd op. ‘Nee, Emma heeft het. Ze wou onderweg nog een paar mooie kiekjes maken.’ ‘Maar waarom kom je dan niet naar ons toe? Dan kunnen we hier toch samen zoeken in je tas?’ oppert Quinn. ‘Ik heb het gevoel dat ik iets hoorde vallen toen we wegliepen. Het moet hier ergens liggen!’ ‘Misschien zit het onderaan in je zak en was het iets anders wat je gehoord hebt. Kom nu gewoon naar hier, want dat schip kan niet zomaar remmen!’ roept Mason. Emma kijkt achterom. Het vaartuig is al een stuk dichter gekomen en ook het ijs onder Emma’s voeten begint te kraken. ‘Lopen!’ schreeuwen Quinn, Amber en Mason in koor. Emma wordt overvallen door angst. ‘Ik…’, stamelt ze. ‘Wat doe je nu?! Verzet toch die lompe voeten van je!’ ‘Hé, Mason, let wat op je woorden, wil je?’ verwijt Amber hem. ‘Sorry, maar als ze nu niet vertrekt, wordt ze verpletterd! Begrijpt ze dat dan niet?’ ‘Mason heeft het verkeerd verwoord, maar hij heeft gelijk. Ik ga haar helpen.’ Quinn gaat richting zijn vriendin in nood. In de verte horen ze nog geschreeuw, al lijkt het meer op krijsen. De zeeman is blijkbaar weer op het dek komen staan en slaat wild in het rond met zijn armen. ‘Ja, ja, wij weten het al! Je moet het aan Emma haar verstand brengen’, mompelt Mason geërgerd. Het breken van het ijs kan niet meer tegengehouden worden en een lange barst verschijnt rakelings naast Emma.