Tijdsruimte
RUIMTE

In de eerste twee delen van de serie Tijdsruimte, Born en Tijd, werd beschreven hoe een man na een ernstig ongeluk in coma geraakt. Zijn geest vertrok naar een tijd, vele tienduizenden jaren voor onze tijd. Hij bouwde daar een nieuwe stam van oermensen en leerde hun te overleven met zijn kennis en kunde van nu. Zijn geest kan pendelen tussen de oertijd en het heden. Zijn cultuur wordt bedreigd door een buitenaardse macht met ruimteschepen. Een van die ruimteschepen wordt veroverd op die buitenaardse wezens en daarmee gaan ze op zoek naar de bron van de bedreigingen.

Cor van Eijndhoven is geboren in Schijndel en op jeugdige leeftijd op zwerftoer gegaan. Zijn leven kreeg vaste vorm bij de Marine en later bij het Korps Mariniers. Na zijn pensionering is hij aan het schrijven gegaan en zo heeft hij veel van zijn avonturen, ervaringen en emoties beschreven in fantasievorm.

De wapens werden klaargelegd en een paar mannen gingen alvast buiten staan om, zodra de grote jongens naar binnen kwamen, om ze vanachter alvast een doffe dreun te verkopen. Dat was niet fair, maar zeerovers zijn nu eenmaal niet fair. Toen ook nu weer een spion naar boven wilde rennen, maakte ik die lijfwachten die onderweg waren naar beneden, duidelijk dat er eentje alleen kwam om ze alvast aan te vallen. Die konden ze dan maar beter meteen uitschakelen. Toen die spion aan kwam gerend, kreeg hij een doodklap nog voor hij iets had kunnen zeggen.
In het gebouwtje hing al een overwinningsroes en zodra die lijfwachten binnenkwamen kregen ze meteen een hele lading speren, stokken en zwaarden over en door zich heen. Voor ze ook maar iets hadden kunnen doen waren ze al uitgeschakeld. Vanaf dat moment roken ze allemaal de overwinning en gingen ze massaal naar het rovershol van die hoofdman. Die was hier niet op bedacht omdat hij zich veilig waande in zijn rovershol, en voor hij in de gaten had wat er gebeurde, was hij al de helling afgegooid.
Ze namen zijn ruimte in beslag, en er werd wild gevochten om alle buit die daar lag. Ook daar bleef menige zeerover liggen. Nou dat was even leuk.
Ik ging terug naar mijn grot en daar stond Karlien me al op te wachten. Wat ik nou weer voor rotstreek uit had gehaald. Of ik even naar Claire wilden gaan om mijn beelden daar goed te laten zien. Die had intens genoten van mijn actie. Ik had moeten weten dat ik zulke dingen niet onopgemerkt kon doen.