De spiegel naar een ander Begin

Het was in die tijd dat het meisje Guenore in Middenland geboren werd. ‘Het Binnenste land’ noemden de inwoners het wel. Het was de plek waar ze zich veilig en geborgen voelden. Radcar en Hesla Lan hadden jaren op een kind gehoopt, het liefst een zoon, die het grote hoveniersbedrijf, dat al geslachten lang aan de familie Lan toebehoorde, zou voortzetten. Pas na lange jaren van wachten en hopen werd hen een dochter geboren, een rustig, wat dromerig kind. Het meisje hield van de prachtige tuin om het huis vol bloemen, struiken en wonderlijke bomen. Haar vader Radcar leerde haar de namen van de vele gewassen. Met moeder Hesla zocht ze de bloemen uit om er de mooiste boeketten van te maken voor feesten, bruiloften, begrafenissen, of als versiering in de Spiegelzalen. De grootmoeder gaf haar les in spinnen en weven, want die kunst moesten alle vrouwen in de Binnenste landen beheersen. "Elke vrouw, ieder meisje moet een eigen patroon kunnen weven," zei ze vaak. "Elke vrouw is eigenlijk een Weefster." Het moet gezegd dat Guenore’s grootmoeder prachtig kon weven. Terwijl haar vlijtige handen bezig waren, vertelde ze Guenore de oude verhalen, die het kind aandachtig in zich opnam. De ouders hadden het, samen met hun personeel, erg druk, want de Lan’s waren geliefd en bekend in het hele land. Radcar had zelfs voor koningin Asta, de vrouw van koning Balint, vlak bij hun paleis midden in de stad, lang geleden een rozenpark mogen aanleggen, waar in elk jaargetijde de rozen bloeiden en waar het zo uitzonderlijk mooi was, dat iedereen in het land erover sprak. ‘Een park voor geliefden’ werd het wel genoemd en men beweerde zelfs dat Radcar daar zijn Hesla had ontmoet.