Dat vertel je thuis niet

Polly krijgt briefjes op zijn bank gegooid. ‘Stomme homo!’ staat er op. Is dat waar? Hoe weet je of je homo bent? Hoe kom je daar achter? En áls het waar is: wat dan?

Niels droomt van jongens. Dat wil hij niet, maar dat gebeurt gewoon. Zijn ouders zouden het niet erg vinden als hij homo is. Hij wel, vreselijk zelfs!

Youri weet allang dat hij homo is. Jammer dat ze daar thuis zo moeilijk over doen. En dus...? Weglopen?

Belevenissen en gedachten van drie vrienden, steeds met een verrassend slot. Maar wél één verhaal.

Wat moet je als je merkt dat je je beste vriend steeds aardiger gaat vinden en je je afvraagt of ‘verliefd’ een beter woord is dan ‘aardig?’ Tim kan daarover praten met zijn moeder. Haar broer Peter is immers homo en woont met zijn vriend Reinier al jaren buiten het dorp. Voor Ruben ligt dat anders. Hij is veel langer verliefd op Tim, maar durft dat niet te zeggen. Zijn ouders weten niet eens dat hij homo is. En wat als Tim géén homo is…?
De opluchting dat ze allebei hetzelfde voelen voor elkaar en dus verliefde mógen worden, is groot. Maar voelt homojongensverliefdheid hetzelfde als voor een heterostel? Wat vindt familie daarvan? En klasgenoten en leerkrachten? En de andere mensen op het dorp? Voor de meesten is dat geen probleem, maar hoe reageer je op een klasgenoot die daar moeite mee heeft? En op de scheldpartij van een wildvreemde in de rommelmarkt?
Wat moet je met het openhartige levensverhaal van een oude man die nooit homo heeft durven zijn en nu jaloers is op jou omdat jij dat wel kan?
Leerkrachten op school reageren positief. Maar als zes procent van de achthonderd leerlingen niet-hetero is, waar zijn die dan, waarom kennen ze die niet? Wat kan de school doen om hen zich zó veilig te laten voelen dat ze ook uit die benauwde kast durven komen?
Dat het lichaam van een vijftienjarige reageert als je knuffelt en zoent, is heel logisch, maar durf je dat te zeggen? Hoe praat je daarover en hoe ga je daarmee om? Nú is het allemaal goed en heerlijk samen, bijna te mooi en waar te zijn, maar wat als…?

Als je niemand hebt om mee te praten over wat je bezighoudt, maar wel poppenkastpoppen, dan praat je dáár toch mee en tegen… Dat is wat Terry al jaren doet, vooral als hij ontdekt dat hij homo is, wat niemand weten mag. Als vakantiehulp op een camping verraadt hij zichzelf en blijkt dat zijn geheim helemaal geen punt is. Nathan, de jongen met wie hij samenwerkt, is net zo en dat weet iedereen. Daar hoef je echt niet moeilijk over te doen. Net zo min als over het christelijke van de meeste mensen op de camping waar hij de nodige vragen over heeft. Dat het klikt tussen die jongens, is te verwachten…

Daniël heeft gemerkt dat hij homo is. Wat hij droomt en fantaseert en doet, is volgens zijn ouders en de dominee slecht en zondig. Maar hoe kan dat dan zo leuk en lekker zijn? Lex, zijn vriend vanaf de basisschool, is niet kerkelijk, die zit daar niet mee. Maar Lex krijgt verkering, met een meisje nog wel... Hoe kan dat?
Dieter komt in diezelfde kerk en is ook homo. Bij hém thuis is dat geen punt; ze zijn daar gewend vrijuit te praten over alles er in de kerk gebeurt en gezegd wordt, ook over (homo)seksualiteit. De jongens raken bevriend en eindelijk kan Daniël zijn vragen kwijt. Ondanks spanningen thuis blijkt hun jongensverliefdheid mooi en heerlijk en goed.

Je vader is een conservatieve boer voor wie homoseksualiteit de ergste zonde is die hij kan bedenken. En jij bent zijn zoon, als homo geboren. Wat moet je dan? Zelf een einde maken aan je leven? Dat is wel wat Matty overweegt…

Hij boft met zijn vriend Dylan, die niet kerkelijk is. Die kan zich niet voorstellen dat Matty naar de hel zou moeten, alleen maar omdat hij zó is. Hij weet niet veel van kerk en geloof, maar dát kan niet waar zijn. Hoe maakt hij hem dat duidelijk? Als Matty wegloopt van huis, haalt Dylan hem op en bivakkeren ze samen in zijn tentje op een minicamping...

Stijn valt op jongens, jonge kerels, twintigers, maar hij heeft nooit iets gedaan met dat verlangen. Toen hij jong was, durfde hij dat niet, toen hij ouder werd, schaamde hij zich daarvoor en nu hij tegen de zeventig loopt, kán dat niet meer. Maar dan komt Richard met een maat nieuwe kabels leggen in het dorp en slaat bij allebei de vonk over. Verliefd worden met zo'n grootleeftijdsverschil? Dat kan toch niet, dat is toch gek, raar, dat hoort toch niet? Of...

Waarom heeft Bernard niet veel eerder geaccepteerd dat hij homo is? Volgens de "rechter" heeft hij niets gemaakt van zijn leven tot nu toe en verdient hij het niet dat hij dood is. Hij krijgt zes maanden om te bewijzen dat hij het beter kan en wordt "veroordeeld" tot een gelukkig leven als homo. Maar hoe dan?! Nieuwe mensen leren kennen en daten op je zestigste...? Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Hoe doe je dat? Door te dromen over vroeger en fantasieën die destijds niet mochten nu wel toe te laten, begrijpt hij beter waar het fout gegaan is in zijn kinderjaren, in zijn puberteit en in zijn leven als volwassene. Ondanks verkeerde beslissingen en "stomme" fouten ontdekt hij de mogelijkheden van een nieuw leven.