Ik was mezelf zo kwijt, het verdriet vrat aan me. Ik probeerde even te zitten om mezelf terug te vinden. Na een vijftal minuutjes wachten, kwam ik terug tot mezelf. Eens ik terug in de woonkamer was, gaf ik hem de brief. We gingen zitten, niet te dicht, niet te ver. Hij opende de brief en las hem.
Terwijl hij las bleef zijn gezichtsuitdrukking neutraal. Voilà, nu weet hij hoe ik me voel. Toen hij de brief gelezen had, bleef hij even met zijn ogen gesloten zitten, vast om na te denken.
De brief zal bij hem hard aankomen, ik weet dit, maar zo is het nu eenmaal. Ik kon me er niet toe aanzetten hem in de ogen te kijken.
Hij keek me stilletjes aan en zei: "Is dit de waarheid? Meen je dit echt?"
Hij bracht zijn hand naar mijn kin en stak hem in de lucht, zodat ik hem wel moest aankijken. Hij zag mijn traan en zag in mijn ogen dat dit de waarheid was.
De nachtmerrie van iedere ouder!
Iliyana komt om twee uur s’ nachts de vreemde Edward tegen in het station tijdens het naar huis wandelen. Edward laat haar maar niet gaan en verplicht haar om contact te houden. Hij doet haar een voorstel maar Iliyana besluit om er nog even over na te denken. Groeit de band tussen hen negatief of positief? Loopt alles volgens plan of komen er complicaties? En is Edward wel zo onschuldig?
Een boek met een inspirerende grondslag over het leven waaronder de goede en slechte momenten. Gedichten die je wat moed geven wanneer het even wat minder gaat. Gedichten die je hart doen lachen van plezier en liefde wanneer het wat beter gaat. Sta even stil bij deze gedichten, want sommige doen je anders kijken naar de wereld om je heen. Sommige openen de weg naar jouw ultieme geluk.
