Wederom heeft de auteur een compliment verdient voor de manier waarop hij het landschap beschrijft. Degenen die bekend zijn in de Liemers zullen de streek waarin het verhaal zich afspeelt meteen herkennen en voor zich zien. Als een kunstschilder weet Schaars zijn lezers de streek in al zijn pracht en verscheidenheid te laten zien.
Voor deze serie geldt helaas ook dat de ze in opeenlopende volgorde gelezen moeten worden. Het eerste hoofdstuk is voor de lezers die 'De Donjon van Daim' niet gelezen erg moeilijk te begrijpen. Het boek begint in de heftige cliffhanger, waarmee het vorige deel afsloot en dat is verwarrend.
Daarnaast is de spanningsopbouw van het boek opmerkelijk. Vanaf het begin ligt de spanningsboog erg hoog. Deze wordt naarmate het verhaal vordert steeds losser en komt daardoor steeds lager te lezen. Als lezer had ik het gevoel dat het begin een avonturenroman is die overgaat in literatuur.
Dit deel uit de Quintalogia-serie gaat over het op zoek zijn naar evenwicht. Dit komt in beide verhaallijnen (Faras en Daim) op een verschillende manier aan bod. Hierdoor ontstaat de literaire verdieping, waardoor het boek geschikt is als gespreksonderwerp bij een leeskring. Zelf werd ik het meest geraakt door de verhaallijn van Daim, vanwege het spanningsveld tussen de politiek en het menselijke aspect.
Verder bewijst de manier waarop de schrijver speelt met het water motief in het verhaal zijn creativiteit. Binnen de tekst beschrijft hij het water heel gevarieerd: zakelijk, lyrisch, verhalend. Dat geeft een speciale dynamiek aan de passage die de lezer doet genieten. En ook de semantische betekenis (emoties, gevoelens, beroering en angsten) speelt een belangrijke rol.
Kortom, voor de lezers die van prachtige landschapsbeschrijvingen houden en van literaire fantasy, waarin toch ook de nodige spanning in voor komt is de quintalogia serie een aangename leeservaring #dezingendesluizen #fransschaars #uitgeverijboekscout