Samenvatting
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789464312508 / 978-94-643-1250-8
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 09-04-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Kwalificaties
- Periode na Christus tot ca. 1500
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 196
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ergens in een dorpje, Bork, in het land van de Denen, staat een grote man zwijgzaam te staren naar de koude donkere zee. Zijn felblauwe ogen zijn groot en stralen vastberadenheid, moed en kracht uit. Lange, lichte korenblonde haren wapperen in een nog steeds felle wind, want ook al loopt de winter op zijn laatste poten en komt de lente het land zacht ingeslopen, voelt diezelfde wind nog altijd bar en koud aan. Deze wind komt dan ook uit het noorden. De man is groot, niet alleen in schaduw, maar ook in lengte en een baard in dezelfde kleur als zijn haarlokken siert zijn gelaat. Een dikke mantel waarin wolven ooit vrank en vrij in de wouden rondliepen en huilden, houdt zijn grote, struise lichaam warm voor de koude wind. Onder de mantel draagt hij zijn tuniek en wollen broek. Hij is Olaf Korenhaar, tweede zoon van Ronjar Einarson en een bekend krijger onder zijn volk. Olaf wacht tot de toorts van de winter uitdooft en de lente stil en zacht binnenvliegt zoals de raaf die gedragen wordt door zijn vleugels op de golven van de wind. Als de winter voorbij is, komen de eerste schepen weet Olaf, knarren die goederen en handelswaar naar Bork zullen brengen, maar ook krijgers en langschepen, de befaamde “drakkars”. Deze lente varen we uit, naar de voor ons zuidelijker en lagergelegen landen, naar Francia wiens kusten de plundering niet zullen ontlopen. Dit gebeurde wel meer onder de regering van Horik I, de koning van de Denen, vooral Frisia wat nu Nederland is moest er vaak aan geloven. De schepen volgden dan de grote waterwegen zoals de Rijn, de Seine, de Loire, de Rhône en de Schelde. Olaf weet ook dat op een van die schepen een schildmeid zal zijn die zijn hart gestolen heeft, Tyra Svendjöttir, dochter van Sven de Onbevreesde uit het land van de Noren, en haar broer Ivar de Rode. Beiden zoeken zij hun weg in het leven gebukt onder de grote schaduw van hun roemrijke vader Sven de Onbevreesde, reeds in Walhalla, maar de verhalen over zijn grootse daden waren alom gekend zowel door Noren, Denen en Zweden. Sven had zijn naam "Onbevreesde” gekregen van Ragnar Lodbroks zoon Sigurd “Slang in het oog” en voer menige keren met Sigurd uit. Svens eigen vader, Skeld Wulfgarson, was nog met Ragnar Lodbrok in Lindisfarne geweest tijdens de bloedige inval in het klooster, in het Angelsaksische koninkrijk van Northumbria.
Reviews (23)
Een verteller wil ook boeken schrijven, dat is een haast ongeschreven wet. Patrick is daarop geen uitzondering en dit jaar was het eindelijk zover. 'Drakkars op de Schelde' heet het resultaat en wie het wil lezen wil ik alvast waarschuwen: hecht je niet teveel aan bepaalde figuren uit het verhaal, want net als in Game of Thrones vallen de protagonisten hier bij bosjes. Het verhaal zelf bewijst wat ik allang wist en u ook al vertelde: hier is een rasverteller aan het werk. Nee, meer kom je van mij niet te weten, tenzij nog één heel goede raad: koop dit boek en lees het! Je maakt er een enthousiaste schrijver blij mee en je leert heel wat bij over het doen en laten van de Noormannen én over de mogelijk échte stichters van Andaverpa, de stad die eeuwen later de rest van het land tot parking zou uitroepen?. Een verhaal dat schreeuwt om een vervolg en ik hoop dat ik niet uit de biecht klap als ik zeg dat dat er ook komt! Patrick, mijn exemplaar is in elk geval al gereserveerd!
Het is een historische fictie in romanvorm geschreven.
Gelukkig moeten we die snekken niet meer verwachten, tenzij het voor folklore is.
Ik geeft toe, dat ik weinig van die Noormannen afwist . De geschiedenis- boekjes uit onze schooltijd leerden ons hoe wreed dat volk wel was. Eigenlijk was er geen goed woord over te zeggen.
Het is via Patrick zijn wandelingen, dat ik uiteindelijk meer ben te weten gekomen over die Noorse krijgers die hier in Antwerpen voet aan wal hebben gezet en er geschiedenis hebben achtergelaten. Patrick vertelde er met passie over, zodanig dat je werd overgoten met wetenswaardigheden.
Die passie van hem groeide zodanig dat hij erover ging schrijven. Wie schrijft die blijft; alsook wat en waarover men schrijft.
Patrick schrijft zoals hij gidst. Hij neemt je mee , als in een tijdmachine, naar het land der Denen bij een dorpje dat Bork noemt. Daar staat een stevige vent, met blonde haren, zoals het rijpe koren eruit ziet, met twee fel blauwe ogen, ons op te wachten. Olaf is zijn naam.
Vanaf dan word je opgenomen in het dagelijkse leven van de Noorse vrouwen, mannen en kinderen van toen, met hun zeden en gewoonten. Hun geloof in een oppergod en een leven na de dood! Die gemeenschappen moesten hard werken om hun dagelijks eten. Ook zij moesten, met de middelen die er toen waren, hun huizen, stallen, schepen bouwen. Hun dagelijkse levenswijze komt goed uit de verf, het verveelt geen moment. Het is filmisch weergeven, echt waar.
Het duurt wel even alvorens je de families kent. Hun typische Noors klinkende namen: als Arve, Ubbe, Sigrid, Torstein, Aslaug, Thora, Balder, Thyra, en Astrid, om de voornaamste te noemen. Je maakt ook felle ruzies mee en waren de vrouwen geen doetjes. Patrick laat ons ook een kijkje nemen in de slaapkamers. De vrijages behoren bij de geschiedenis van de mens, liefdevol maar ook bedrieglijk. In die harde tijden, van overleven en bikkelharde strijd was er haast geen variëteit aan ontspanning. De Noormannen en hun vrouwen dronken dagelijks bier met volle teugen, liefst met de gehele bende ,momenten van ruimer sociaal contact.
In een volgend hoofdstuk belanden we in het land van de Franken, ook Francia genoemd, en meer bepaald in Andaverpa aan de Schelde. Daar toeren we rond, ontdekken we Caloes met de kerken Sint-Pieter en Sint-Pauluskerk. De mensen daar hebben mooie namen. Noem ze na elkaar op en je hebt een mooi refrein.
Het leven daar is rustiger. Ook hier krijgen we een filmisch beeld over de stede van toen en de bezigheden van haar bewoners. Bangelijk zijn de boeven die er rond lopen, vooral de bende van "de Kale" baart zorgen. Maar er is daar ook God de Vader, die de touwtjes in handen heeft en zijn herders wil behoeden tegen wellustige bekoringen. Een mooi onschuldig meisje, dat Duna noemt, ligt rustig in het gras te genieten van de natuur. Het wordt een fascinerende passage hoe een priester, die haar bespiedt, zich weet vrij te vechten van zijn lust onder het alziend oog van God, maar zijn bekoring de schuld is van het meisje die hem zou hebben behekst; een rode draad doorheen de eeuwen...
Ondertussen bereiden de Noormannen uit Bork hun reis voor naar het rijke land van de Franken. Die komen uiteindelijk met hun Drakkars op de Schelde terecht, waar ze ontschepen. Een vreselijke strijd wordt het. Het bloed spat in het rond, er wordt gemoord, afgeslacht, en geplunderd. De beschreven beelden zijn vreselijk, bijwijlen zal je zelf voelen, hoe een zwaard doorheen je buik wordt geduwd. Hoofden, schedels, armen, niets vermocht tegen het toenmalig geweld. Het is niet eens overdreven.
Hoe dieper men de geschiedenis induikt, hoe gruwelijker de man aan man gevechten zijn geweest, hoe afzichtelijker de afslachtingen. Zelfs de God uit de oude Bijbelse boeken kon onmeedogenloos toeslaan omwille van hun zondigheid.
Het waren inderdaad donkere tijden Patrick.
Je boek lijkt me het waard voor een plaatsje in de Antwerpse Bibliotheken. Het is evenwel geen kinderboek.
In tegenstelling tot het klassieke gebruik van voetnoten en verwijzingen in "bijlages" geeft de auteur in de lopende tekst de noodzakelijke informatie over gebruiken van beide leefgemeenschappen mee. Dit maakt het lezen van het verhaal zeer aangenaam zonder dat je constant de bijlages moet raadplegen. Ook de passages die de brutale gevechten weergeven zijn enorm boeiend. Een aanrader voor iedereen uit Antwerpen en omgeving.
Een boeiende en revelerende " must read " !
Ik ben deze roman met volle goesting beginnen lezen en was na enkele bladzijden al laaiend enthousiast ? Niet enkel zijn de verhaallijnen en verschillende personages boeiend geschreven, het verhaal leest ook vlot en aangenaam. Daar bovenop is Patrick er ook in geslaagd om interessante (rand)informatie van historische feiten te verweven in zijn roman, waardoor de lezer een leuke inkijk krijgt in hoe het leven er uit zag in de Vroege Middeleeuwen in het huidige Scandinavië en onze streek. Zowel voor diegenen die begeesterd zijn door dit onderwerp, als voor hen die hier een stuk minder mee bezig zijn of gekend mee zijn.
Al bij al, wat een aanrader! ?
Wij kenden Patrick al een tijdje, mede dankzij de gegidste wandeling 'Vikingen in Antwerpen' via "Me Lou deur 't stad". Wat een fantastische prestatie weer!
Maar dan, het volgende hoofdstuk. Die Franken!
En je krijgt sympathie voor die Franken.
Spannend, meeslepend, aangrijpend!
Een aanrader dus!
Ook van deze auteur
Nestje (e ratteke uit de ruien)
Patrick Van Ouytsel
Nestje e ratteke uit de ruien 2 Een queeste van rattekes of dood
Patrick Van Ouytsel
We volgen Nestje weer, een ratteke uit de Antwerpse ruien die samen met zijn beste rattekes vriend Pistache de meest spannende en vrolijke avonturen beleeft boven en onder de grond. Nestje leeft in het Middeleeuwse Antwerpen, waar fantasie, sagen, mythen en legenden hand in hand gaan met die prachtige oude Antwerpse folkore.
Nestje e ratteke uit de ruien 3 Oude rattekesliefde roest niet
Patrick Van Ouytsel
E poar veroaltsjes oitet stad Leuke anekdotes en historische stadsweetjes in een “Antwaareps frakske” gestoken
Patrick Van Ouytsel
Nog mier veroaltsjes oitet stad Van de auteur van "E poar veroaltsjes oitet stad"
Patrick Van Ouytsel
Bibberen in 't stad Antwerpse spookverhalen
Patrick Van Ouytsel
E poar veroaltsjes oitet stad Leuke anekdotes en historische stadsweetjes in een “Antwaareps frakske” gestoken
Patrick Van Ouytsel
Gruwelen in 't stad Antwerpse stadsverhalen en historische feiten die "shockeren"
Patrick Van Ouytsel
Durf je... dit boek te lezen?
Wij waren zware jongens Een fictief verhaal over straatcriminaliteit, bendevorming en georganiseerde misdaad
Patrick Van Ouytsel
De regels van ’t straat zijn simpel, maar keihard. Wanneer iemand je wil slaan, zorg je ervoor dat je eerst slaat. Wanneer iemand je slaat, sla je harder terug. Breekt hij je arm, breek jij zijn been en trekt hij een mes, sla je hem in elkaar met een baseball bat. Daarbuiten is het overleven en dat doe je alleen als je de sterkste of de slimste bent, al heeft geluk er natuurlijk ook mee te maken en is een mix van beide nog het beste. Ik ben opgegroeid in de jungle van ’t stad, een kind van ’t straat en al op zeer jonge leeftijd wist ik waar er naam en faam te maken viel en waar het geld dan ook voor het oprapen lag.
Alles draaide om reputatie en eens die verworven was, kwam de rest vanzelf. Ge moest er alleen de ballen voor hebben om het te gaan oprapen en om jezelf die rep te bezorgen.